Για άλλη μια φορά με το ζήτημα της πανδημίας αναδείχτηκε η δεινή θέση και κατάσταση ενός μεγάλο μέρους του πληθυσμού της χώρας αλλά και του πλανήτη γενικότερα, αναδείχτηκε η αδυναμία κάλυψης των ανθρώπινων αναγκών στο σύνολο του πληθυσμού, αναδείχτηκαν οι τεράστιες ανισότητες στη διαβίωση των ανθρώπων, στην ευκαιρία για εργασία, στην πρόσβαση σε βασικά αγαθά απαραίτητα για την επιβίωση.
11 (έντεκα) εκατομμύρια ευρώ αρχικά ξοδεύτηκαν στην χώρα μας κι εκατοντάδες εκατομμύρια σε άλλες για να διαφημιστούν τα περίφημα μέτρα προφύλαξης από την εξάπλωση του αμφιλεγόμενου και ύποπτης προέλευσης και ύπαρξης αυτού ιού, να μας υποδείξουν να πλένουμε τα χέρια μας και να φταρνιζόμαστε εσωτερικά του αγκώνα μας, πράγματα άγνωστα για μας μέχρι τώρα δηλαδή, λες δεν είχαμε περάσει ουδέποτε γρίπες και κρυολογήματα ούτε τον Η1Ν1, ούτε τον SARS COV 1 το 2002 με την πολύ μεγαλύτερη θνησιμότητα και για να μας πείσουν να μείνουμε στο σπίτι για να προστατευτούμε. Καμία αντίρρηση δεν θα είχαμε για την απλόχερη αυτή αγάπη και διάθεση προστασίας από την πλευρά των κυβερνώντων αν ζούσαμε σε μια κοινωνία ισότητας, μια αταξική κοινωνία όπου όλοι θα είχαμε της ίδιας , καλής ποιότητας κατοικία, ανέσεις, αγαθά να διαβιώσουμε, στέγη στέρεη πάνω από τα κεφάλια μας, καθαρό νερό, αγαθά στα ψυγεία και στο πιάτο μας, δωρεάν ενέργεια, περίθαλψη και παιδεία, προφύλαξη από τις καιρικές συνθήκες, εργασίες να επιστρέψουμε άμα το τέλος της ανάγκης. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Η πανδημία αυτή με τις διαστάσεις που της έδωσαν ή πήρε, είναι ένα ολοφάνερο ξεσκέπασμα της υποκρισίας των εχόντων, ένα ξεσκέπασμα του προσώπου του τέρατος, μια αφορμή μοναδική ίσως να ψηλαφίσουμε και να δούμε με έκπληξη ίσως για όσους μέχρι τώρα δεν το ΄χαν αντιληφθεί τα πήλινα πόδια του συστήματος που κατακυριεύει την γη, απομυζά την ενέργεια της ανθρωπότητας, οδηγεί τον πλανήτη στην καταστροφή, εμποδίζει την πραγματική πρόοδο, δημιουργεί πλήθη ολόκληρα εξαθλιωμένων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη και ενοχοποιεί τις συνειδήσεις των εξαθλιωμένων που δημιουργεί για την εξαθλίωση τους. Στις μέρες αυτές και τους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε είναι ευκαιρία μοναδική να αντικρίσει κανείς και την υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, ντυμένη στα κουρέλια του καπιταλισμού της. Ενός καπιταλισμού που ευχολογούσαν και λιβάνιζαν από την βιομηχανική επανάσταση και μετά όλοι οι εκμεταλλευτές και άρπαγες του πλανήτη. Ενός καπιταλισμού που εξυμνούσε το ιδιωτικό και καταριόταν το δημόσιο, είτε επρόκειτο για νοσοκομεία, είτε για παιδεία είτε για τον ατομικισμό μπρος στη συλλογικότητα είτε για τον ιδιώτη απέναντι στον πολίτη.
Ενός καπιταλισμού που εξέθρεψε πολέμους, εκατόμβες νεκρών και ποτάμια αίματος, εξέθρεψε αιμοσταγή φασιστικά καθεστώτα, αφάνισε λαούς, πάτησε στην κυριολεξία επί μυριάδων πτωμάτων για να συγκεντρώσει τα κεφάλαια του που ο παραλογισμός είναι ότι ποτέ δεν είναι αρκετά για τους κεφαλαιοκράτες που κυβερνούν, ποτέ, και ξανά από την αρχή αιματοκυλούν τους λαούς για να τα αυξήσουν, να τα επενδύσουν, να τα ανανεώσουν να τα πολλαπλασιάσουν, να, να ...
Το κακό είναι ότι άνθρωποι, κοντινοί μας, καθημερινοί άνθρωποι, κάνουν ότι δεν βλέπουν, κάνουν ότι ξεχνούν την πραγματικότητα και όχι μόνον προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα αλλά γίνονται και εκτελεστικά όργανα των κάθε φορά κρατούντων υποστηρικτών του σαθρού τέρατος με τα πήλινα πόδια, άνθρωποι με αλλοτριωμένη συνείδηση. Ο καπιταλισμός αλλοτριώνει, παίζει με τα πιο ποταπά συναισθήματα, με τις καθυστερημένες συνειδήσεις που επίμονα και σταθερά με κάθε μέσον προσπαθεί να κρατά καθυστερημένες, με τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά των ανθρώπων, με τις φοβίες τους, με τις μικρότητες τους με τα ψεύτικα άλλοθί τους και προσπαθεί να αφανίσει και να μην σηκώσει ποτέ κεφάλι μέσα απ΄τον κάθε άνθρωπο ο ωραίος εαυτός, ο μη εγωπαθής, ο αλτρουιστής, ο γενναίος, ο έξυπνος, ο αλληλέγγυος, ο ποιητής, ο άξιος συνεχιστής της ανθρωπότητας και ο δημιουργός της καθολικής προόδου του μέλλοντος..
Δημιουργώντας κοινωνικές καταστάσεις ανισοτήτων και άκρατου ανταγωνισμού, κάνει τις ανθρώπινες κοινωνίες αρένες όπου άνθρωποι και άνθρωποι-θηρία αλληλοεμπλέκονται σ΄ένα μάταιο αγώνα μέχρι τελικής πτώσης: οι μελλοθάνατοι αναφωνούν στους δημίους τους το "χαίρε καίσαρ" κι εκείνοι ηδονικά κατεβάζουν τον αντίχειρα και απολαμβάνουν το θέαμα..ΟΧΙ, ο κορωνοϊός δεν είναι ο ιός της δικαιοσύνης. Δεν χτυπά ισότιμα πλούσιους και φτωχούς. Ο εργάτης από την Θεσσαλονίκη που νόσησε και πέθανε μέσα σε μια σχεδόν εβδομάδα δεν είχε την ίδια περίθαλψη με τον κάθε μεγαλοαστό που έγκαιρα και γρήγορα περιθάλπτεται και σώζεται ούτε κι είχαν την ίδια ζωή κι αντοχές.
Όχι η ιδιωτική ασφάλιση και υγεία δεν είναι καλύτερη από την δημόσια όπως επίμονα και ψευδώς προσπαθούσαν να μας πείσουν τόσα χρόνια αλλά αποδείχτηκε σαφώς και παντού ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όλοι σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης αυτές τις ημέρες στα δημόσια συστήματα υγείας προστρέχουν για να βρουν γιατριά.
ΟΧΙ οι ΗΠΑ δεν είναι η υπερδύναμη που παριστάνουν. Ένα ξεφτίδι είναι στο απ΄αρχής φθαρμένο και κακοφτιαγμένο ρούχο του καπιταλισμού. Η απόβαση στον κόλπο των Χοίρων και η υπεροχή της Κούβας και της ιατρικής της το αποδεικνύουν περίτρανα.
Χωρίς δημόσιο σύστημα υγείας, με τους ανθρώπους ανυπεράσπιστους και φοβισμένους να πεθαίνουν μόνοι στους δρόμους, χωρίς περίθαλψη, άλλοι άνεργοι, άλλοι χωρίς δημόσια σύστημα κρατικής πρόνοιας, μόνοι και φοβισμένοι να περιμένουν ένα άγνωστο αύριο πεινασμένοι μουδιασμένοι και άναυδοι στην θέα της κατάρρευση της υποτιθέμενης "υπερδύναμης". Έτσι νοιώθουν οι κάτοικοι των ΗΠΑ αυτό τον καιρό καθώς και θυμωμένοι επίσης για τον εμπαιγμό μιας κυβέρνησης που θυμίζει κακόγουστη φάρσα.
ΌΧΙ δεν απέτυχε ο κομμουνισμός γιατί ήταν ουτοπία και ολοκληρωτισμός κ. καθηγητά της φιλοσοφίας με τον παχυλό μισθό και την μη επαφή με την πραγματικότητα. Σε εποχές αντιμετώπισης κρίσεων όπως αυτή σήμερα αλλά και σε πάμπολλες περιπτώσεις της ζωής της ανθρωπότητας από την εμφάνισή της μέχρι σήμερα, μόνο συλλογικά και κομμουνιστικά όπως διαπιστώσαμε με την κρίση του κορωνοϊού αντιμετωπίζονται οι καταστάσεις. Τώρα εύκολα λέτε "ναι" στη στέρηση της ελευθερίας σας, αν ήταν όμως να παραχωρήσετε κάποιες από τις συβαριτικές ανέσεις σας για να ζήσουν λίγο καλύτερα όσοι παράγουν τον πλούτο που απολαμβάνετε χωρίς ενοχές και χωρίς να έχετε κοπιάσει καθόλου γι αυτόν, θα φωνάζατε για ολοκληρωτισμό και ανελευθερία. Η Ουτοπία που μισείτε είναι πολύ πιο απαραίτητη και είναι ο μοναδικός δρόμος σε σύγκριση με τον αυταρχισμό και τη βιαιότητα του καπιταλιστικού φιλελεύθερου συστήματος της αγοράς που ενστερνίζεστε, εφαρμόζετε και υποστηρίζετε.
ΌΧΙ δεν έχουν όλα τα παιδιά πρόσβαση στην εξ΄αποστάσεως διδασκαλία. Δεν είχαν έτσι κι αλλιώς στο καπιταλιστικό σύστημα πρόσβαση στην Παιδεία για όλους: η φτώχεια και η παιδική εργασία μαστίζει τεράστια κομμάτια του πληθυσμού της γης. Η τεχνολογία στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα είναι προνόμιο, δεν είναι δημόσιο αγαθό όπως θα έπρεπε. Με ένα κινητό δεν γίνεται εκπαίδευση. Το ίντερνετ είναι ακριβό και μη διαθέσιμο σε εκατομμύρια ανθρώπους. Απολυμαντικά και σαπούνι δεν είναι διαθέσιμα για όλους, μάσκες επίσης, τεστ ούτε κατά διάνοια για το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού. Κι εκτός αυτών η πρόσβαση σε ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης δυσκολεύει σε όλα τα καπιταλιστικά συστήματα όλο και περισσότερο όλο και σε πλατύτερα κομμάτια του πληθυσμού.
ΌΧΙ δεν μένουμε όλοι στο ίδιο σπίτι. Περισσεύει η υποκρισία και θα έπρεπε να έχει σταματήσει αυτή η καμπάνια αν τα κανάλια, τα δεκανίκια της υποκρισίας πέραν των άλλων, έκαναν τον κόπο να μας δείξουν για λίγο, τα φτωχά διαμερίσματα των πολυκατοικιών, τα υπόγεια,, τα φτωχά σπίτια, τα χωριά, τις φτωχές φοιτητικές εστίες,τους καταυλισμούς των μεταναστών, τα στρατόπεδα, τις φυλακές, τους καταυλισμούς των Ρομά.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας: Οι Ρομά που στο όνομά τους κονδύλια διάφορα κόβονται και διακινούνται από τους Δήμους μέχρι τα Πανεπιστήμια, χωρίς ποτέ να φτάνει κάτι από αυτά και σε αυτούς, χωρίς ποτέ να αλλάζει κάτι στην πολύπαθη ζωή τους, χωρίς ποτέ να περνούν παρά ελάχιστες δεκάρες τα όρια των καταυλισμών, χωρίς ποτέ να λογαριάζονται ως ισότιμοι άνθρωποι κι από την ίδια την πολιτεία, χωρίς ποτέ να μορφώνονται τα παιδιά τους εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, χωρίς ποτέ να γνοιαστεί κανείς ανιδιοτελώς και πραγματικά γι αυτή την κοινωνική ομάδα, χωρίς ποτέ να σταματήσει ο άκρατος ρατσισμός εναντίον τους τόσο, που έχουν πειστεί και οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό ότι είναι η μοίρα τους αυτή η κοινωνική απομόνωση.
Δεν είναι όμως έτσι. Εξηγείται κοινωνιολογικά η κατάστασή τους: Ο σημερινός Ρομά λόγω της μακρόχρονης κοινωνικής απομόνωσης, της έλλειψης παιδείας για την οποία δεν φταίει η "πονηριά" του γι΄αυτό, όπως εύκολα ισχυρίζονται κάποιοι φαρισαίοι, αλλά η τεράστια φτώχεια του, η ανεργία, η μη πρόσληψη του σε καμία εργασία λόγω του κοινωνικού ρατσισμού εναντίον του, ζει και δρα όπως οι Έλληνες της δεκαετίας του ΄20: Με πολλά παιδιά λόγω έλλειψης γνώσεων αλλά και προκαταλήψεων που έχει εμπεδώσει, μέσα στη φτώχεια, προσπαθεί να επιβιώσει όπως- όπως σε μια άκρως φιλελεύθερη κοινωνία και αγορά που ω! του θαύματος, ακόμη και οι προοδευτικοί "αριστεροί" ΄και αριστερίζοντες ουδέποτε θέλουν να ασχοληθούν μαζί του σαν να μην υπάρχει δίπλα τους, σαν να μην υπάρχει καθόλου. Κάρτες ζωγραφίζονται, δακρύβρεχτα λόγια γράφονται κι ακούγονται στις γιορτές για τα παιδάκια της Αφρικής από οργανώσεις που κάνουν εράνους θέλοντας εσπευσμένα να τα σώζουν οπωσδήποτε κάθε πρωτοχρονιά (!) και τα παιδάκια της Αφρικής δίπλα τους που νοιώθουν την αναπνοή τους στα φανάρια, που παραμερίζουν το απλωμένο χεράκι με τα τριαντάφυλλα στις καφετέριες και στους δρόμους, ξυπόλητα και ρημαγμένα τίποτα. Δεν υπάρχουν. Απαρατήρητοι, άθικτοι.
Οι άθικτοι της Ελλάδας, της Ευρώπης. Απαρατήρητοι με όψιμα αισθήματα συνοδευμένα από τις αντίστοιχες ατάκες συμπόνοιας από κάποιους ιθύνοντες που αναγκάστηκαν να πλησιάσουν τις παράγκες τους. Έγινε για λίγο μόδα η λέξη. Δεν ξέρει κανείς από αυτούς όμως τι σημαίνει στην πραγματικότητα να είσαι απαρατήρητος. Άθικτος.
Μας μιλάνε σπουδαίοι κύριοι και κυρίες για την ενσυναίσθηση, βγάζουν λόγους σε συνέδρια, γράφουν πτυχιακές και κάνουν διδακτορικά για την ενσυναίσθηση χωρίς ποτέ να κάνουν τον κόπο καν να την νοιώσουν αυτή τη λέξη.
Είναι αληθινή και με στοιχεία η περίπτωση σ΄ένα σχολείο με μεγάλο πληθυσμό ρομά όπου μια νέα σκαθηγήτρια αστικής οικογένειας που είχε την "ατυχία" να βρεθεί εκεί να διδάξει μια χρονιά και έκανε "μαθήματα" κάθε τόσο στους άλλους για την ενσυναίσθηση, πήρε μαζί με μια άλλη συνάδελφο που χρόνια ασχολούνταν με τα ζητήματα του κοντινού καταυλισμού, ένα πρόγραμμα με τον τίτλο που διάλεξε η ίδια -και χάρηκε η άλλη η καημένη για το υποτιθέμενο "φως στον ορίζοντα"- με το ευήκοο τίτλο "'Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι"Στον χωρισμό των τμημάτων όμως που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα, είπε η νέα ορθά κοφτά με ύφος που δεν σήκωνε αντίρρηση την περίφημη ατάκα που άφησε την άλλη ενεή κι έχει μεταφέρει σε πολλούς από τότε: " ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΧΆΛΙΑ ΤΣΙΓΓΑΝΆΚΙΑ, ΘΈΛΩ ΝΟΡΜΆΛ ΠΑΙΔΙΑ!".
Αυτή είναι η ενσυναίσθηση των μεταπτυχιακών, του καπιταλισμού, των Δημάρχων κι όσων επισκέπτονται τους καταυλισμούς κρατώντας την μύτη τους και νίπτοντας τας χείρας τους, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν τίποτα για το συνεχιζόμενο έγκλημα της αδιαφορίας και της παράτασης της εξαθλίωσης.
Κατά τα άλλα και κάποιοι δημοσιογράφοι δηλώνουν έκπληκτοι που κάποιος πρόεδρος των ρομά είπε ότι λόγω της καραντίνας δεν μπορούν να κλέψουν ή να ζητιανέψουν. Ας σκεφτεί ο καθείς εύθικτος τι θα έκανε ο ίδιος αν γεννιόταν σ΄έναν καταυλισμό, όπου ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας κι ο Δήμαρχος έκαναν πλουσιοπάροχες ημερίδες για τους Ρομά με κονδύλια που αν τα διέθετε στον καταυλισμό θα άλλαζε η όψη και η ποιότητα ζωής αλλά δεν έκαναν τον κόπο να φέρνουν ούτε ένα κάδο σκουπιδιών στις παράγκες με τις τάβλες, που θα μεγάλωνε ανάμεσα στους αρουραίους, στο σχολείο που θα πρωτοπήγαινε θα τον κορόιδευαν οικτρά για το χρώμα του, τα ρούχα και τα ανύπαρκτα ενίοτε παπούτσια του, την ζωή του χωρίς το σχολείο μέχρι την ενηλικίωση αφού θα το εγκατέλειπε και κανείς νόμος δεν θα εφαρμοζόταν από κανέναν για αυτή την εγκατάλειψη - μαθητική διαρροή, κανείς δεν θα τον προσλάμβανε ούτε για ανειδίκευτο εργάτη αλλά το ένστικτο της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης θα τον έσπρωχνε να ζήσει . Τι θα έκανε; Θα έτρωγε παντεσπάνι αντί για ψωμί όπως έλεγε η Αντουανέτα; Όχι βέβαια, ούτε κατά διάνοια να κλέψει ή να ζητιανέψει!
Σα δεν ντρέπονται λίγο αυτοί που τα λένε και τα γράφουν αυτά.
Δεν μένουμε λοιπόν στο ίδιο σπίτι κύριε τάδε και τάδε μου, απλούστατα γιατί δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι κατοικίες που να έχουν την έννοια του σπιτιού, δεν έχουν σπίτια, γιατί είναι άνεργοι, φτωχοί, εξαθλιωμένοι, δυστυχείς γιατί επιβιώνουν πολύ δύσκολα και βλέπουν τα αγαθά της ζωής από τη βιτρίνα ενώ ξεθεώνονται στη δουλειά όλη μέρα και τώρα στην καραντίνα έχασαν κι αυτή τη δουλειά - δουλεία που είχαν. Είναι τα αποτελέσματα του πολιτισμού σας ,του "φάτε μάτια ψάρια", γιατί ζούμε σ΄ένα σύστημα που υπηρετείτε και εκτρέφετε που κάνει τον άνθρωπο με πολλούς τρόπους καθημερινά να χάνει την αξιοπρέπεια και την ανθρώπινη υπόστασή του, που δεν σέβεται τα παιδιά γιατί τους ετοιμάζει ένα μέλλον αβέβαιο και θλιβερό, ένα σύστημα το οποίο όποιος αγαπά την ανθρωπότητα και τον πλανήτη πρέπει να μοχθήσει συλλογικά να ανατραπεί, γιατί αυτό που μας εκθειάζατε ως υπέροχο κατάλαβαν όλοι κι αποδείχτηκε περίτρανα και τώρα με τον κορωνοϊό ότι είναι το τέρας με τα πήλινα πόδια, που λίγο ακόμα και θα σπάσει και θα γκρεμοτσακιστεί: ο καπιταλισμός, γιατί αν δεν συμβεί αυτό θα σέρνει ακόμη πίσω του για πολύ το πλήθος της γης των κολασμένων κι αυτό είναι μια πλήρως παράλογη κατάσταση κύριε καθηγητά της φιλοσοφίας...
https://www.scribd.com/document/169375401/%CE%A4%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CE%B9
Εθελοντική κίνηση πολιτών για την αλληλεγγύη και τα δικαιώματα των Ρομά.
Επικοινωνία email: romalifesos@gmail.com
